Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i
odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 ust. 6 tej ustawy
towarami są rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez
dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak
właściciel. Zaś przez świadczenie usług należy rozumieć każdy rodzaj
świadczenia na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów
(w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania
czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy
publicznej).
Zdaniem autora czynność sprzedaży
własnych wierzytelności podmiotom trzecim nie stanowi ani dostawy towarów ani świadczenia usługi przez zbywcę
wierzytelności. Powyższe stanowisko można argumentować tym, że zbycie
własnej wierzytelności skutkuje jedynie tym, że na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu
wierzycielowi. W takiej sytuacji występuje wyłącznie przejaw wykonania
przez podatnika prawa własności w odniesieniu do przysługującej mu
wierzytelności. Teza ta znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach wydawanych
przez organy podatkowe, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. I FSK 1130/13
„W przypadku umów cesji (obrotu) wierzytelnościami, gdy dochodzi do nabycia
przez cesjonariusza wierzytelności od cedenta za umówioną cenę – niższą niż
nominalna wartość tej wierzytelności – i nie ustalono między stronami żadnego
wynagrodzenia z tytułu tak określonej usługi nabycia długu, czynność ta, jeżeli
umowa jest zawarta na własne ryzyko cesjonariusza (nabywcy), nie stanowi
odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie
podlega opodatkowaniu. Wynagrodzeniem cesjonariusza z tytułu tego rodzaju czynności
nie jest w szczególności różnica między wartością nominalną cedowanych
wierzytelności a ceną ich sprzedaży, która odzwierciedla rzeczywistą
ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży i jest uzależniona
od wątpliwych perspektyw na ich spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności
dłużników. W takim przypadku nie ma znaczenia, że cesjonariusz wierzytelności
nabywa je w celu ich ściągnięcia, gdyż w momencie realizacji tej czynności
czyni to na własny rachunek i ryzyko, a nie na rachunek i ryzyko cedenta
wierzytelności.”
Stanowisko takie prezentowali również: NSA w wyroku z dnia 4 października
2011 r., sygn. I FSK 537/11), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w
interpretacji z dnia 22 marca 2011 r., sygn. IPPP2/443-969/10-2/KG, Dyrektor
Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 marca 2013 r., sygn.
ILPP1/443-131/13-2/JSK, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w
interpretacji z dnia 10 maja 2013 r., sygn. IBPP2/443-74/13/WN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz