Podróż osoby niebędącej pracownikiem – skutki w CIT i PIT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Koszty związane z odbywaniem podróży przez osoby niebędące pracownikami mogą co do zasady zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot kierujący osobę na wyjazd jest ich związek z działalnością podatnika i ich wpływ na osiągniecie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów tego podmiotu. Aby możliwe było zaliczenie tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów obowiązek ich poniesienia przez podatnika powinien wynikać z zawartej umowy miedzy osobą wyjeżdżającą a podatnikiem. Brak takiej podstawy prawnej może prowadzić do zakwestionowania przez organ podatkowy zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych, ponieważ podatnik poniesienie wydatki, do których poniesienia nie jest zobowiązany. Dlatego też należałoby tę kwestię uregulować w umowie łączącej strony.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Powyższą zasadę stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Regulacje ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazują, że diety oraz zwrot kosztów podróży dla osób niebędących pracownikami objęte są zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym, pod warunkiem, że kwota ta po stronie osoby otrzymującej nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu tej osoby oraz poniesienie przez osobą otrzymującą zwrot wydatków miało na celu osiągnięcie przez nią oraz przez podatnika kierującego przychodu. W przypadku spełnienia powyższych warunków zwrócone kwoty będą korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego  od osób fizycznych do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Otrzymanie nagrody w ramach akcji wsparcia sprzedaży – skutki w PIT

Przedsiębiorcy coraz częściej organizują różnego rodzaju akcje wsparcia sprzedaży połączone z  programami o charakterze motywacyjnym dla sprzedawców (np. nagroda w postaci wycieczki za najlepszą sprzedaż produktu czy usługi). Co do zasady celami takich przedsięwzięć jest wsparcie sprzedaży oraz promocja usług oferowanych przez organizatora akcji. Organy podatkowe za tego rodzaju przedsięwzięcia uznają działania ukierunkowane na zmobilizowanie uczestników do poniesienia wysiłku, który wraz z połączeniem z indywidualnymi umiejętnościami oraz warunkami doprowadzi do oczekiwanych efektów, zarówno po stronie uczestników, jak i organizatora. Celem wprowadzania takich akcji, zdaniem organów podatkowych, jest osiągnięcie określonego zysku finansowego.  

Na marginesie należy wskazać, że jeżeli w ramach przedsięwzięcia prawo do otrzymania nagrody będzie przysługiwać pracownikowi kontrahenta, tj. osobie, która nie dokonywała nabycia towarów lub usług premiowanych nagrodą, to nagroda nie będzie mogła być uznana za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową. Zdaniem organów podatkowych akcje wsparcia sprzedaży, w której nagrody adresowane są do pracowników nabywcy, nie można uznać za sprzedaż premiową, gdyż nagrody przyznawane w ramach takiej sprzedaży powinny być związane ściśle ze sprzedażą i dotyczyć jedynie stron zawieranej umowy sprzedaży, a nie osób je reprezentujących. Nie można również, zdaniem organów podatkowych, doszukiwać się w takich przypadkach elementów konkursu.

Zatem, jeżeli najlepszym sprzedawcą będzie osoba fizyczna i to ona otrzyma od organizatora nagrodę w postaci np. udziału w wycieczce musi rozliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych samodzielnie w swoim zeznaniu rocznym składanym do końca kwietnia roku następującego. Organizator nie występuje w tym przypadku w roli płatnika podatku dochodowego, co oznacza, że nie ma obowiązku pobrania zaliczki na ten podatek (jest to przychód z innych źródeł). Organizator jest zobowiązany jedynie do wystawienia i przekazania informacji PIT – 8C.

Z kolei, gdy najlepszym sprzedawcą okaże się osoba fizyczna prowadząca działalności gospodarczą wartość nagród pieniężnych otrzymanych w akcji w związku z tą działalnością, stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej  (źródła działalność gospodarcza). Oznacza to, że na organizatorze nie będzie ciążyć obowiązek sporządzenia i przekazania tym uczestnikom informacji PIT-8C.

Skutki w VAT zmiany leasingobiorcy w leasingu finansowym

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się wydanie towarów na podstawie umowy leasingu zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Pod pojęciem dostawy towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Dokumentowanie dostawy towarów w ramach leasingu następuje na podstawie faktury wystawionej z góry za okres obowiązywania umowy.  

Zdaniem autora w przypadku umów leasingu finansowego zmiana korzystającego będzie się wiązała z rozliczeniem dotychczasowej umowy i zawarciem nowej z podmiotem przejmującym leasing. Takie też postępowanie jest praktykowane przez firmy leasingowe.