poniedziałek, 29 sierpnia 2016

Zwolonienie z podatku dochodowego od osób prawnych dla szkół wyższych



Do szkół wyższych co do zasady znajduje zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tą regulacją wolne od podatku są dochody podatników, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.
Zwolnienie może mieć zastosowanie również wówczas, gdy dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone we wskazanym przepisie, na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów. Zwolnienie dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe nie ma zastosowania do dochodów:
1)      uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody jednostek naukowych i badawczo-rozwojowych, w rozumieniu odrębnych przepisów, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego,
2)      dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
3)      dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.
W ocenie autora bez znaczenia jest fakt, kiedy dochód jest wydatkowany; ustawa podatkowa nie przewiduje ograniczenia czasowego, w którym podatnik musi wydatkować przeznaczony dochód na cele statutowe. W sytuacji, gdy szkoła wyższa przeznaczy cały dochód na cele statutowe, wówczas  nie zapłaci podatku dochodowego. Jeżeli jednak dochód (jego część) zostanie przeznaczony na inny cel niż statutowy, wówczas szkoła utraci prawo do zwolnienia. Jeżeli szkoła wyższa zadeklarowała, że przeznaczy dochód na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dochód ten wydatkowała na inne cele - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku; regulacja ta ma zastosowanie również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone przez ustawodawcę podatkowego.
Ponadto należy wskazać, że zwolnienie to nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego przez szkołę wyższą dochodu. Ważny jest cel, na jaki jest dochód przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia. Użycie w przepisie sformułowania „w części przeznaczonej na te cele” oznacza, że jeżeli statut będzie przewidywał również realizację innych celów niż wymienione w tym przepisie, to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych „innych celów” nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania. 

 
 






Elektroniczna forma certyfikatu rezydencji



   Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z tytułu praw autorskich i praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, usług doradczych, reklamowych, przetwarzania danych ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
     W myśl art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych  osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.  Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
     Z powyższych regulacji prawnych wynika, że zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatnika potwierdzającego miejsce jego siedziby na dzień dokonania wypłaty należności. Certyfikat rezydencji stanowi dowód posiadania przez kontrahenta zagranicznego rezydencji podatkowej w określonym kraju. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika. Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji obejmującym zakresem czasowym dzień dokonania wypłaty.
     Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art 4a pkt 12 zawiera definicję certyfikatu rezydencji. Zgodnie z tą definicją certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. Z definicji tej wynika jednoznacznie, że intencją ustawodawcy było, aby certyfikat rezydencji był dokumentem urzędowym.
     Zgodnie z art. 194 ustawy Ordynacja podatkowa dokumentem urzędowym jest dokument spełniający łącznie następujące przesłanki: posiada formę określoną przepisami prawa (jest to prawo państwa siedziby kontrahenta) oraz sporządziły go powołane organy władzy publicznej lub inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wystawiania. Dokument urzędowy musi być zatem sporządzony w zakresie działania organu, od którego pochodzi. Powyższy przepis dotyczy wszelkich dokumentów urzędowych, które spełniają wyżej wskazane warunki. Niewątpliwe dokumentem urzędowym jest oryginalny certyfikat rezydencji w formie papierowej. Oryginał takiego dokumentu stanowi dowód tego co zostało w nim zawarte. Jednakże wątpliwości podatników budzi uznanie za dokument urzędowy certyfikatu rezydencji otrzymanego od zagranicznego kontrahenta w formie elektronicznej (np. skan w formacie pdf załączony w emailu). W ocenie autora, w przypadku posiadania certyfikatu w formie elektronicznej, konieczne będzie dodatkowo posiadanie oryginału certyfikatu rezydencji, chyba, że przepisy danego państwa przewidują wydawanie certyfikatów rezydencji wyłącznie w takiej formie. Wówczas certyfikat w formie elektronicznej będzie dokumentem urzędowym.

 




 

piątek, 26 sierpnia 2016

Czy przekazane autorowi egzemplarze autorskie stanowią dla niego przychód podlegający opodatkowaniu PIT?



W powszechnie przyjętej praktyce autorzy publikacji otrzymują od wydawnictw egzemplarze autorskie stworzonego dzieła. Otrzymywanie egzemplarzy autorskich publikacji reguluje art. 63 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umowie. W myśl art. 58 wyżej wskazanej ustawy, jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego umową.
W praktyce wydawniczej egzemplarze autorskie mogą stanowić element wynagrodzenia lub jego część za stworzenie dzieła (zazwyczaj publikacje przeznaczone są przez autora do odprzedaży) bądź stanowić wyłącznie dowód wykonania przez autora umowy zawartej z wydawnictwem (publikacja przeznaczona na własny użytek).
W ocenie autora w pierwszej sytuacji wartość przekazanych autorowi będącemu osobą fizyczną egzemplarzy autorskich stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu. Wartość tego przychodu należy ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku.
W drugim przypadku otrzymanie przez autora egzemplarzy autorskich na własny użytek niestanowiących zarazem wynagrodzenia lub jego części określonego w umowie nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa teza znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. ITPB1/4511-491/15/AD.



Przedłużenie terminu na przekazanie Jednolitego Pliku Kontrolnego tylko dla wybranych

W dniu 25 sierpnia 2016 r. zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw rozporządzenie Ministra Finansów, na mocy którego przedłużono wybranym jednostkom z sektora finansów publicznych termin na przekazanie informacji, o której mowa w art. 82 paragraf 1b Ordynacji podatkowej (ewidencja sprzedaży i zakupu VAT) do dnia 31 stycznia 2017 r
Termin przedłużono w szczególności: organom władzy publicznej, jednostkom samorządu terytorialnego, agencjom wykonawczym w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, szkołom i placówkom niepublicznym w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Niestety w rozporządzeniu zostały pominięte szkoły wyższe.