Naczelny Sąd Administracyjny
w wyroku z dnia 7 września 2016 r. (sygn.
II FSK 2131/15) orzekł, że ewidencja gruntów i budynków, z uwagi na to, że definiuje budynek
(zresztą w akcie rangi podustawowej) odmiennie niż w ustawie o podatkach i
opłatach lokalnych i nie dotyczy budowli, nie może mieć charakteru
przesądzającego dla stwierdzenia, czy dany obiekt jest budynkiem czy budowlą w
rozumieniu ustawy podatkowej. Ma ona moc wiążącą, co wynika wprost z art. 21
ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, tylko co do wymiaru podatku
(określenia wysokości zobowiązania podatkowego), a nie co określenia przedmiotu
opodatkowania. O ile budynki co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od
nieruchomości, to budowle stanowią przedmiot opodatkowania tylko wówczas, gdy
są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
